de wagen met alles, poker en James

In een minivakantie, toen ik een jaar of 14 was, hebben mijn vader en ik eens een trektocht van een paar dagen gemaakt in Duitsland. Omdat in Duitsland alles 'immer gerade aus und dann rechtsab' is werd het al snel een beetje saai. En daardoor dus ook een beetje zwaar.
Fantaserend over wat we allemaal wel niet zouden lusten kwam er een imaginaire wagen achter ons aan met de meest heerlijke snoeperijen, gerechten en luxe artikelen. Omdat deze wagen achter ons aan reed hadden we iemand nodig die het ons ook zou brengen en ons op onze wenken zou bedienen tijdens het wandelen. En daar was James, de butler. James is nooit meer weg gegaan, het bleek de meest trouwe butler die we ons konden wensen. Ook nu, ruim 20 jaar later, denk ik nog vaak aan James en zijn service. James komt altijd op het goede moment en brengt altijd de juiste dingen; precies wat je nodig hebt.
Omdat we tijdens het wandelen daar in Duitsland op een gegeven moment ook wel uit-ge-ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet waren zijn we gaan pokeren. Natuurlijk is het niet handig om dat met echte dobbelstenen te doen als je loopt dus ook die werden gebracht door James.
Ik: Rommel rommel. Twee vijven en een drie. Mijn vader: twee vijven opzei, rommel rommel, een vijf! Ik: shit, mazzelaar.
Mijn vader: rommel rommel, drie tweeën! Ik: bluf. Mijn vader: verdorie, hoe wist je dat?
En zo gingen wij al rommelderommelend immer gerade aus met de trouwe James altijd in ons kielzog.