mona toetjes

Op mijn 17e  zakte ik met een vriendin en volgepakte rugzakken af naar de Belgische Ardennen. We gingen wandelen, kamperen en wel zien waar we uitkwamen. Zoals echte de bergwandelaars van toen hadden wij ook poncho’s mee voor regenachtige dagen. En die regenachtige dagen kwamen. Met de broek opgestroopt tot in de lies liepen we langs de weg onder onze poncho’s. Een groepje fietsers kwam voorbij. Wij lachten, je zou maar door de regen zo’n heuvel op moeten fietsen, zij liever dan wij. Even verderop vonden we een schuur om te schuilen. De fietsers hadden hetzelfde idee.

Het bleek dat de fietsers ons harder uitlachten dan wij hen; door de regen de berg oplopen bleek hilarisch, zeker gezien onze outfit. We werden dan ook begroet met: daar zijn die mona toetjes van net!

Eenmaal uit onze dessertkleding gestroopt bleek ons publiek uit mijn nichten te bestaan die ik al jaren niet had gezien.

mijn aller, aller kleinste hobby (1)

-->

Toen ik als outdoor instructrice in de Belgische Ardennen werkte moest ik met groepen ongemotiveerde schooljeugd mountainbiken. Stoempend kwam ik dan boven in de hoop dat een paar wel gemotiveerde opgeschoten jongens me er niet uit zouden fietsen. Toen mijn baas vroeg wat ik er van vond wilde ik niet onbeleefd zijn en zei ik dat mountainbiken mijn kleinste hobby was. Met andere woorden: ik vond het een k-bezigheid.

Een jaar later kocht ik een mountainbike. Geen idee waarom. Al snel bleek dat er niet zoveel te mountainbiken viel in het Grunnegse Ommeland. Vloekend reed ik door de provincie onder het mom van conditie training. Nu woon ik op de Sallandse heuvelrug, op een steenworp afstand van een mountainbike route van 30 km. Ik heb besloten mijn kleinste hobby nog één kans te geven.

paalkamping

De eerste kampeernacht van dit jaar is in de pocket. In de buurt van Austerlitz hebben we de auto geparkeerd op een half uur van een paalcamping van Staatsbosbeheer. Een paalkamping is een ander woord voor wildkamperen in Nederland. Hoe zat dat ook alweer met dingen die niet mogen maar toch wel kunnen, legaal?

Een paalkamping, speciaal voor avontuurlijke wandelaars en fietsers. Soms is er een pomp, soms alleen een paal. In een cirkel van 10 meter rond de paal mag je je tent opzetten, maximaal 3 tenten per nacht en voor maximaal 72 uur. Er is verder niets dan natuur en dus ook geen frituur, bar of toiletgebouw. Wildkamperen dus.

Zo aan het begin van het seizoen zijn wij avontuurlijk maar ook wel een beetje van het gemak en het comfort. Omdat het maar een half uurtje lopen was hadden we een barbecuetje meegenomen en lekkere dingen en veel warme kleding en spelletjes. En onder het mom van inlopen voor de grote vakantie kregen de jongens een echte rugzak omgehangen met echte spullen erin; meer dus dan alleen een knuffel.

We hebben heel avontuurlijk gebarbecued, veel hete chocomelk gedronken tegen de kou en een nachtwandeling gemaakt. Het was zo donker dat die wandeling voor de jongste iets te avontuurlijk was en we maar naar bed zijn gegaan.

De volgende ochtend met stramme benen weer op pad naar de auto die, heel avontuurlijk, heel dicht bij stond. De oudste wilde P’s rugzak proberen en heeft deze niet meer afgegeven. De jongste wilde zich niet laten kennen en troggelde mij mijn rugzak af. Een mooi gezicht, twee volwassenen met kleine rugzakjes en twee kinderen met rugzakken zo groot dat als ze zouden niesen, ze om zouden vallen.

De toon is gezet. Laat de lente en dan de zomer maar komen, wij zijn er klaar voor!

www.staatsbosbeheer.nl

februari, de eerste zon

Wat doe je als de zon heerlijk schijnt maar het is nog geen lente? Nou dan vier je die zon! Op de Holterberg. Ik kwam om vijf uur thuis en P stond klaar met twee rugzakjes; of ik mijn wandelschoenen even aan wilde doen. Na een uur lopen en genieten van de voorzichtige warmte van de winterzon waren we precies op dat ene plekje. Beschut door de bosrand, uitzicht over de heide. P laadde de tassen uit. Brander, thermos thee, alles voor een boerenomelet, broodjes, smeersels, een snufje zout en voor toe chocolademousse!

Is dat niet een mooie manier om op een doordeweekse dag een vakantie gevoel te creëren? Je moet alleen wel opschieten met dat vakantie gevoel want als de zon weg is, is het half februari toch wel heel koud en het wordt snel donker.  Met een beetje geluk vind je zonder kleerscheuren de weg nog terug naar de auto.