misschien wel het mooiste plekje: nu

Valpreveyre. De band tussen Valpreveyre en mij bestaat nog steeds. Toen ik 26 was wilde ik graag weer eens de alpen in, mijn vader wilde dat ook en zo belandden we weer in Valpreveyre. Alles was anders en toch hetzelfde. De rust, de idylle; het was er nog. Het gehucht was nog kleiner dan twintig jaar eerder maar er was nu wel een echte camping. Een heus toiletgebouw, receptie met vers brood en iets te eten. De camping lag iets verder stroomafwaarts ten opzichte van onze kampeeravonturen van vroeger.
Het leuke van de plek is dat je moet weten waar deze ligt, niet zomaar iedereen rijdt erheen. Vanaf Abries is het een erg smal slingerweggetje naar 1900 meter hoogte. Caravanbezitters vinden het weggetje niet leuk, dat bepaalt al een deel van het publiek dat er komt.
Mijn vader en ik vonden wederom een perfect plekje; beetje schaduw en een beetje zon en beschutting van bomen tegen de wind. Een paar meter voor de tent ontsprong een bronnetje die ons voorzag van drinkwater en 'koelkast'. Meerdere steenoventjes sierden de camping en er was hout genoeg in de omgeving.
Later moest ik voor mijn werk eens in de buurt zijn en ben ik weer naar deze plek gereden. Weer totaal anders en toch ook weer hetzelfde. Voorjaarslawines hadden het gehucht en de camping de laatste jaren meermalen overspoelt en deels weggevaagd. Het toiletgebouw en receptie waren er niet meer, hiervoor in de plaats stonden mobiele oplossingen.
Vorig jaar heb ik de mannen meegenomen naar Valpreveyre. Weer anders en weer een idylle. Lawines hebben wederom huisgehouden maar de camping eigenaar, le Maire de Valpreveyre, begint ieder jaar vol goede moed aan een nieuw kampeerseizoen. Er prijkt een nieuw, vast, toiletgebouw op een hoger terras. De camping ligt nog deels aan de beek maar ook op het terras erboven. De receptie is op de veilige oever herbouwd maar vers brood is er helaas niet meer te krijgen.
Nog steeds zijn de plekjes prachtig en prijken er overal steenoventjes. Gelukkig zijn er heel wat bomen blijven staan dus er is genoeg beschutting en privacy. Je kunt kiezen tussen een grotere beek en kleine stroompjes, kamperen tussen de bosjes of op het open veld en de douche is altijd heet. Vorig jaar kwamen wij er aan na een pittige meerdaagse tocht. Na het opzetten van de tent zijn de jongens in de beek verdwenen voor het bouwen van dammen en ben ik in de hangmat gekropen. Zo hebben we een aantal dagen geluierd, gespeeld, hout gezocht en vuurtjes gemaakt.
Met de komende vakantie voor de deur hebben de mannetjes alweer gevraagd naar deze plek, of we nog terug gaan en wel op hetzelfde plekje gaan staan! Wellicht gaat Valpreveyre ook tot het jeugdsentiment van de jongens behoren, dat zou geweldig zijn.
Er is zelfs een kleine kans dat we er dit jaar mijn vader tegen zullen komen....


Camping Valpreveyre