Het parcours was lekker modderig en sommige plassen zelfs zo groot dat we er niet doorheen durfden te fietsen. Het idee halverwege kopje onder te gaan sprak ons niet zo aan.
De eerste tien kilometer waren voor mij vooral vloeken, hartslag op orde houden en hopen dat ik niet te ver achterop zou raken. Meestal kom ik na zo'n begin wel een beetje in een ritme, zo ook vandaag. De volgende kilometers waren dan ook eigenlijk wel leuk. Nadeel is wel dat mijn conditie op het moment zo slecht is dat als ik dan eindelijk in een flow kom, ik eigenlijk al te moe ben. Na twintig kilometer voelde ik dat mijn benen en rug zich al voorzichtig op het einde verheugden. 
De afspraak was een lusje te maken van een kleine 30 kilometer. Na 28 kilometer herkende P de route niet meer en bleek dat we in de volgende lus zaten en dus in de verste verten niet richting de auto reden. Zucht. Dan maar een alternatieve route.Ik ben nog nooit zo moe geweest op de fiets; ik had echt het idee dat ik om zou vallen. Nog nooit in mijn volwassen leven heb ik er over gepiekerd om me bij zoiets te laten helpen maar de hand van P in mijn rug, om me door een open stukje met veel wind te helpen, was vandaag meer dan welkom.
Na 39,6 kilometer stond daar toch ineens de auto! Als we een wedstrijdje hadden gedaan wie het vieste zou worden dan heeft P die glansrijk gewonnen. Hij fietst harder en spat dus hoger; hij had de meeste spetters in zijn gezicht.Mijn haat-liefde verhouding met deze kleine hobby is nog niet genezen. Ik ben nog niet zo ver dat ik zeg: nooit meer! Ik geloof dat het echt wel een leuke bezigheid kan zijn mits de conditie een beetje meewerkt. Maar ja, om dat laatste probleem op te lossen: vaker doen, meters maken!!
mtb-route Haaksbergen
pdf-je met mbt-route Haaksbergen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie, deze zal zsm op de site staan!
Met vriendelijke groet,
Buitenbok