nuttig wandelen

Vroeger gingen wij op zondag altijd wandelen. Volgens mij doen hele volksstammen dat in Nederland. Kleine kinderen vinden dat leuk. Iets oudere kinderen gaan al lopen zeuren en tieners moeten met (enige) dwang naar buiten gewerkt worden. Ik geloof dat het bij mij niet anders is gegaan. Het kan ook zijn dat mijn ouders er geen moeite meer voor deden; ik ben de derde op rij en na de eerste twee hadden ze het wel opgegeven 'leuke' dingen te forceren.
Maar ik vond het wel leuk om in de bergen te wandelen. Dat vond ik als klein kind over smalle bergpaadjes aan de hand van papa maar zeker ook als puber. Hoe hoger, hoe leuker; hoe steiler de afgrond naast me des te beter ik het vond. Eeuwige sneeuw was ook een fascinatie.
Eigenlijk is dat nog steeds zo. Wandelen in Nederland vind ik niet altijd even nuttig. Deze stelling is natuurlijk compleet irreëel, maar zo voelt het nou eenmaal.
Dat wil echter niet zeggen dat ik in Nederland niet wandel. Ook ik ben zo iemand die kinderen op zondag mee naar buiten neemt; omdat het nou eenmaal gezond is en leuk kan zijn. En in het juiste gezelschap ook nog eens gezellig.
Maar ik wandel nog steeds het liefst in de bergen. Hoger en steiler spreken ook nog steeds tot de verbeelding. De voldoening na een dag ploeteren over een Alp is zoveel groter dan na een wandeling over de Hollandse hei. Maar ja, er zijn geen Hollandse Alpen en tot de volgende vakantie is het prima wandelen in Nederland, anders, maar toch ook prima.