niet voor prinsesjes

Dat klimmen leuk en misschien stoer is moge duidelijk zijn.
Gordel om, aan de wand hangen, plezier hebben en een beetje picknicken kan iedereen zich nog wel voorstellen. In de uitvoering zijn er wel een aantal dingen waar 'men' niet altijd bij stil staat.
Toiletbezoek. Derde dikke boom links of met je billen in de brandnetels, mits überhaupt aanwezig. Sommige klimgebiedjes in België hebben een ecoklo. Prima idee. Neus dicht, je ding doen en zo snel mogelijk weer naar buiten; meestal mijn broek nog omhoog sjorrend. Het voordeel hiervan is dat je niet overal in de bosjes witte stipjes papier ziet (waar ik een groot tegenstander van ben!).
Bij het klimmen kun je rekening houden met waar je je hand positioneert. Maar geloof me, als je niet heel erg in balans staat en je laatste zekerpunt is onder je dan ram je je hand daar neer waar maar kan. Dat je dan af en toe blind in een spleet grijpt hoort erbij en dat je ergens in had kunnen grijpen besef je later pas. In Frankrijk hing ik een keer voor een spleet waar een diepe zucht uit leek te komen. Ik schrok me wezenloos. In het, voor mij, meest gunstige geval had ik in een nest jonge vogeltjes gegrepen...
Klimfoto's zijn bijna altijd stoer, anders laat je ze ook niet zien.
Maar gelukkig zit er bij foto's geen geur. Klimschoenen staan niet bekend om de verfrissende odeur die ze afscheiden na het klimmen. Dan is er ook nog de zweetfactor. Ik weet niet of er qua geur en frisheid veel verschil zit in angst- of inspanningszweet, zo ver heb ik me er nog niet in verdiept. Met een beetje geluk is er een riviertje in de buurt van de klimrots maar meestal duurt het wel even voor je een douche kunt nemen; als er al een is op de camping/bivakplek.
Dus, tot zo ver de hygiënische beslommeringen van het klimmen; meer zeg ik er niet over. Rest mij niets anders om af te sluiten met de woorden die ik wel vaker heb gebruikt: wat is klimmen toch een fantastische bezigheid!!