kleintje p-pad

Inlopen, materiaal testen, tijd over, actief, slecht weer en iets leuks willen doen mondde uit in een weekendje Pieterpad. Vrijdag avond de auto neergezet in Nieuw-Sleen en vandaar de bus naar Rolde. Een ritje van nota bene 18 minuten die we in 2 dagen terug moesten lopen.
We wilden eindelijk eens echt bivakken. Die zakken hadden we al zo lang maar het was er nog niet van gekomen om er meer mee te doen dan in de tuin uittesten (met mooi weer). We kwamen er meteen achter dat je geen privacy hebt op een camping. De volgende les was dat het niet uitmaakt waar je voeten liggen maar dat je hoofd wel onder de tarp moet als het regent. Slapen onder de blote hemel is wel gaaf: 's nachts wakker worden en meteen de sterren zien is fantastisch!
De eerste wandel etappe ging naar Schoonloo, een geweldig mooie etappe door het stroomgebied van de Drentse A. Ondanks de voorspellingen voor slecht weer hebben we een heerlijke middag-pauze-met-dutje in de zon kunnen houden.
Dat we een Pieterpadboekje hadden van 13 jaar oud maakte op deze etappe nog niet zo heel veel uit. Na 18 kilometer konden we eindelijk de rugzakken neerzetten op camping De Dennen van Staatsbosbeheer; wat is dat een mooie plek. Ook hier hebben we heerlijk in de zon gelegen totdat deze echt achter de bomen verdween en we krakend op moesten staan om iets te eten te maken. De maaltijd werd 'gezellig' opgeleukt door een vrijgezellenfeestje, waarbij de organisatie had bedacht dat je op een stille camping wel een bbq kunt neerzetten voor 10 dronken kerels, die al boerend, vloekend en plassend een te gekke avond beleefden. Gelukkig vertrokken zij weer tegen de tijd dat wij in onze bivakzakken wilden kruipen. De volgende les bood zich meteen aan: de anti-muggencrème, die ik thuis in mijn hand had gehad en niet had meegenomen i.v.m. gewichtsbesparing, had ik wel mee moeten nemen! In een bivakzak ben je niet veilig voor beestjes.
 's nachts begon het te regenen en dat hield niet meer op tot in de middag. Dus gingen we stijf en klam op pad. Na een ultra korte middag pauze in de regen leek het erop dat we er goed de pas in hadden. Voor zover we in het boekje konden vinden waren we er bijna, nog een kilometertje of zo. Totdat we een Pieterpadbord tegenkwamen waarop onze positie luid en duidelijk vermeld werd. In het boekje werden we ineens zo'n 7 kilometer teruggezet. Toen bleek dat het boekje dus toch wel iets te oud en dus te onduidelijk was geworden. Verbazend hoeveel schelwoorden ik ken op zo'n moment. De laatste fase hebben we uit gestrompeld. In de auto lagen warme, droge kleren die de acute spierpijn en blaren iets verzachtten.