vrijdag 20 april 2012

respect voor rots en zwaartekracht


Ik heb altijd geleerd dat het goed is respect te hebben voor de berg die je gaat bedwingen. Dat maakt je nederig als mens en zorgt voor een mate van voorzichtigheid die gewenst is bij bijvoorbeeld skiën of klimmen. Op dit moment is het lente dus ik hoef me nu niet druk te maken over respect voor besneeuwde hellingen en ski’s.
Ik heb nu genoeg aan respect voor de rotswanden. Dit respect uit zich in mijn hoofd als volgt:
‘dat je met je gezicht meters langs de rotswand schuurt, dat je voet in een spleet blijft hangen als je valt, dat je in een nest hagedissen grijpt, dat je je arm uit de kom draait, dat je een vallende steen in je oog krijgt, dat je een zweepslag krijgt terwijl je laatste zekerpunt 3 meter onder je is, dat je aan de wand bevriest van angst en niet voor- of achteruit kunt, dat een haak toch niet bomvast zit, dat je aan twee vingers hangt en gestoken wordt door een wesp, dat je met je lijf 8 meter langs de rost naar beneden schraapt, dat je je hand niet meer uit een spleet krijgt, dat je kramp krijgt in de linker grote teen, dat je te pletter valt tegen de wand, dat er een rotsblok op je hand valt, dat een valk je touw door pikt, dat je met je rug op een rotsblok valt of dat er gewoon iets mis gaat’.
Maar oh, wat is klimmen toch een gave sport. Als je alles in je hoofd weet te bedwingen en je vingers en tenen de juiste grip voelen en je helemaal alleen over de rots beweegt naar de volgende haak en de volgende en de volgende. En dat je je, eenmaal boven, omdraait naar het uitzicht en de klein geworden zekeraar beneden je. Ja, dat is toch wel heel, heel erg mooi! Ook dat is respect voor de rots én de entourage.

 http://42bis.nl/wp-content/uploads/2012/02/top10.png

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank voor je reactie, deze zal zsm op de site staan!
Met vriendelijke groet,
Buitenbok