thee met stukjes

Ik mag dan bij tijd en wijle een stoer wijf zijn; ik krab aan mijn kont, snuit mijn neus zonder zakdoek en kan dagen zonder douche, maar ik kan niet tegen thee met stukjes.

Mijn ouders trokken met mijn zus, broer en mij de bergen in voor meerdere dagen en nachten. ’s Ochtends stonden de vijf laplandmokken op een rij in het alpengras, het mengsel van muesli en melkpoeder er eerlijk over verdeeld. Maar eerlijkheid betekende niet dat alle kommen evenveel melkpoeder meekregen. Melk met een beetje muesli, muesli met een beetje melk en als je te lang wachtte: drab.  In het kader van lichtgewicht was je kom je bord, je mok, je beker, alles. Als kind kreeg ik mijn mok niet helemaal schoon en voor ik het wist was mijn niet schone mueslimok gevuld met hete thee. En, nog erger, als ik niet oplette kon het zijn dat ik eindigde met de mok met thee met stukjes van bijvoorbeeld mijn zus.  Met ogen dicht en lange tanden goot ik het vocht met stukjes naar binnen. 
De perfecte entourage van toen, bergbeekjes, mooie uitzichten en fluitende marmotten zoek ik zo vaak mogelijk op maar de thee met stukjes probeer ik koste wat kost te vermijden.