blote voeten in het gras

Pasen dit jaar was te koud en in het water gevallen. Dus zouden we het met Hemelvaart nog een keer proberen. De weersverwachtingen waren niet goed: donderdags droog maar daarna drie dagen regen. Tegen beter weten in zijn we toch in de auto naar België gestapt. We wilden gewoon weg en de kinderen trouwens ook. Vroeg op pad dus en om 11.15 stonden we al aan de rots van Durnal. Wat een heerlijk zonnetje bleek daar te schijnen. En wat een heerlijke klimdag werd het. Natuurlijk hebben we 's avonds onze nieuwe traditie, Vlaamse Frieten op de eerste dag, in ere gehouden.
Angstvallig gingen we donderdag avond ons bed in. Dat het de volgende dagen zou gaan regenen stond vast, de vraag was alleen hoeveel en wat zou de bijbehorende temperatuur doen? 's Nachts regende het pijpenstelen, hoewel dat altijd gezellig klinkt op het tentdoek was het geen goed vooruitzicht.
Maar wat een verrassing! De volgende dagen waren zonnig, warm en heerlijk!
Hoe fijn is het na een lange winter je blote voeten in het gras te steken en madeliefjes tussen je tenen te voelen. Hoe heerlijk is het alle dikke lagen fleece en wollen ondergoed uit te kunnen trekken en je toch behaaglijk te voelen. Ook al was het nog maar mei, we hebben alle zomerse registers open getrokken. Een mooie kano tocht over de Lesse van 12 km waarbij R het aandurfde om een duik te nemen in het ijskoude water. Vooral omdat het zo grappig zwemt met een zwemvest aan. Een barbecue kon natuurlijk niet ontbreken (met excuses aan de camping voor de schroeiplek in het gras). En we hebben veel meer geklommen dan we vooraf gedacht hadden, de rotsen waren nu bijna te heet onder onze vingers.
Eigenlijk zijn we alleen het zomerse ijsje vergeten...gelukkig houden we die dan nog tegoed!